Biografija

Marina Hjuson (Blagojević) je doktor sociologije i naučna savetnica u Institutu za kriminološka i sociološka istraživanja u Beogradu. Bila je predsednica Sociološkog društva Srbije (1992‒1996) i predsednica Sekcije za feministička istraživanja tog udruženja. Međunarodno je priznata naučnica u oblasti ženskih i rodnih studija i međunarodna ekspertkinja za rodne politike. Njen akademski rad uključuje držanje nastave na različitim univezitetima u regionu (Srbija, Crna Gora, Bosna i Herzegovina) i u stranim zemljama (SAD, Mađarska, Nemačka, Austrija), kao i predavanja po pozivu širom Evrope. Godine 2003. napisala je studiju „Društveni položaj žena na Balkanu” za Evropski parlament, koja je obuhvatila deset zemalja i poslužila kao osnova za izradu Rezolucije o poboljšanju položaja žena na Balkanu. U 2004. godini bila je ekspertkinja Evropske komsije za pitanje nauke i naučnica u Istočnoj Evropi i kourednica Enwise izveštaja, koji je preveden na sve jezike u EU. Kao ekspertkinja radila je i za UNDP, IFAD, UNSAID, UNIFEM, UNWOMEN, kao i za različite vlade u regionu Balkana i Istočne Evrope. Godine 2014. bila je angažovana od Evropske komisije da uradi prvu studiju o položaju žena u jednoj zemlji koja se nalazi na putu evropskog proširenja, i to za BiH. Radila je kao konsultantkinja i istraživačica u petnaestak zemalja, uključujući Ukrajinu, Moldaviju, BiH, Azerbejdžan, Jermeniju, Crnu Goru, Mađarsku itd.
Kao istraživačica, rukovodila je istraživanjima u širokom spletu različitih društvenih tema: društvene nejednakosti, društvena stratifikacija, socijalna demografija, žene u profesijama, žene u nauci, žene na selu, migracije, svakidašnji život, proizvodnja znanja, transnacionalizacija, globalizacija, kritičke studije maskuliniteta. Objavljivala je na različitim jezicima, i ima veliki broj naučnih publikacija. Njene knjige uključuju sledeće naslove: Fertilitet i roditeljstvo u Srbiji 90-ih; (1998), Migracije Srba i Crnogoraca sa Kosova i Metohije (1989), Žene izvan kruga: profesija i porodica (1992), Previše odgovornosti, a premalo podrške: sami roditelji na Zapadnom Balkanu (2015); Poluperiferija i rod: pobuna konteksta (2015), Knowledge Production at the Semiperiphery: A Gender Perspective (2009), Sutra je bilo juče; prilog društvenoj istoriji žena u Jugoslaviji u drugoj polovini 20. veka (2015). Takođe, u regionu je radila istraživanja pod nazivom Rodni barometar i objavila tri knjige za tri zemlje u regionu (Srbija, Crna Gora, Bosna i Hercegovina). U Srbiji je objavljen Rodni barometar Srbija 202: razvoj i skvakodnevni život iz rodne perspektive. Kourednica je knjige Transnational Men: Beyond, Between and Within the Nations (2013, Routledge) (zajedno sa Džefom Heranom i Katerine Harison). Trenutno priprema knjigu The Unsustainable Institutions of Men: Gender Power and the Contradictions of Transnational Dispersed Centers (koautorstvo sa Džefom Hearnom i Ernestom Vaskezom del Aguilom, 2018, Routledge), kao i svoju novu knjigu ‒ Muškarci u Srbiji: druga strana rodne ne/ravnopravnosti (izlazi u septembru 2017). U svom akademskom radu se trenutno koncentrše na pitanja transnacionalizacije, globalizacije, proizvodnje znanja i rodnosti. U svojim radovima u poslednjih desetak godina razvija sociološki koncept „poluperiferije” i „teoriju poluperiferijalnosti” sa namerom da podrži dublje razumevanje globalnog razvoja i položaja različitih društava, kao i posledično, njihove interne dinamike razvoja.
Sledeći svoja duboka uverenja da znanje i javne politike zasnovane na znanju i istraživanjima treba da podržavaju racionalnu i progresivnu društvenu promenu, nacionalno i transnacionalno, posvetila je puno svog vremena i energije aktivizmu i društvenoj inovaciji. Bila je jedna od liderki ženskog pokreta u Srbiji u 90-im, i jedna od koosnivačica Ženske stranke (ŽEST-a, 1990), koja je imala antiratni i socijaldemokratski program. Jedna je od inicijatorki (pod vođstvom Anđelke Milić, i zajedno sa Žaranom Papić) uvođenja prvog kursa ženskih i rodnih studija na Filozofskom fakultetu u Beogradu, koji je ujedno bio i prvi takav kurs u bivšim postsocijalističkim zemljama. Takođe, jedna je od koosnivačica Centra za ženske studije u Beogradu 1992. godine, koji je bio prvi takav centar u postsocijalističkoj Evropi i bila je članica Upravnog odbora ovog Centra (1992‒1998). Inicirala je i organizovala Prvu postkomunističku konferneciju u Beogradu, 1994. godine, pod nazivom „What Can We do for Ourselves?” („Šta možemo same za sebe da uradimo?”). Bila je angažovana kao mirovna aktivistkinja od početka 90-ih godina i bila je jedna od osnivačica Beogradskog kruga nezavisnih intelektualaca (1991). Bila je i koosnivačica fondacije Demokratski centar i inicijatorka prve konferencije posvećene ratnim izbeglicama u Srbiji (pod nazivom: Izbeglice i šta sa nama?), kao i inicijatorka za stvaranje Prvog programa integracije izbeglica u Srbiji (1998). Godine 1998. inicirala je i organizovala Prvi forum nevladinih organizacija u Srbiji koji je okupio više od 300 nevladinih organizacija, i snažno doprineo širenju antimiloševićevskog pokreta u Srbiji. U 2003. godini inicirala je i organizovala Prvu konferenciju paralamentarki Jugoistočne Evrope (European Enlargement, Globalization and Women – From Victims to Agents of Change, Budva, Montenegro). U poslednjih desetak godina bila je posebno angažovana na poboljšanju položaja žena na selu i radila je istraživanja u Vojvodini i u Republici Srpskoj, koja su poslužila kao osnova za stvaranje referentnih strategija za poboljšanje položaja žena iz ruralnih područja. Za svoj rad na polju ekonomskog osnaživanja žena dobila je nagradu Vojvodine za rodnu ravnopravnost (2013), kao i TIAW World of Difference100 Awards (the International Alliance of Women, based in Washington) za njen rad na ekonomskom osnaživanju žena u postkomunističkom svetu. Uovoj fazi intelektualnog i političkog razvoja više je orijentisana ka „aktivizmu kroz stvaranje znanja” , što znači stvarnju znanja koje može da podrži adekvatnu intervenciju u socijalnu realnost, na način koji će povećati dobrobit najvećeg broja ljudi, kako u Srbiji, tako i transnacionalno.
Na kraju, u svom naporu da komunicira sa širom javnošću u ulozi „javnog intelektualca”, od početka 2017. godine počela je sa objavljivanjem kolumne u listu „Politika”, najstarijim dnevnim novinama na Balkanu. Takođe, postavila je neke od svojih publikacija na independent.academia.edu/MarinaHughson.