Sreten Vukosavljević (Prijepolje, 1881-Rovinj 1960), učitelj, aktivni učesnik oba svetska rata, između dva svetska rata dva puta biran za narodnog poslanika, poverenik i državni podsekretar za agrarnu reformu (do 1925, kada je penzionisan). U ratu imenovan za predsednika tzv. Zemaljskog antifašističkog veća narodnog oslobođenja Sandžaka (ZAVNOS, 1943), ministar u Šubašićevoj vladi (1944) i ministar za agrarnu reformu i kolonizaciju u Titovoj vladi (1945). Nosilac više odlikovanja i priznanja.
Vukosavljević je utemeljivač sociologije sela u Srbiji. Kao seoski učitelj, uoči i nakon Prvog svetskog rata, aktivan u pokretu intelektualaca koji su istraživali srpsko selo. Napisao preko 200 članaka, u Pravdi i Politici (1933-1941), o životu na selu (čiji je izbor od 59 članaka posthumno objavljen kao Pisma sa sela, 1962). Na predlog Slobodana Jovanovića, Đorđa Tasića i Mihaila Konstantinovića izabran za «honoraranog nastavnika za sociologiju» (pre svega za sociologiju sela) na Pravnom fakultetu u Beogradu (1939). Posle rata postao redovni profesor na Katedri za istoriju države u prava Pravnog fakulteta u Beogradu. Uoči Drugog svetskog rata započeo rad na široko zamišljenoj Istoriji seljačkog društva u četiri toma, posvećenoj društvenom životu srpskog sela. Rad na ovom kapitalnom delu znatno je ometen pošto mu je u Drugom svetskom ratu propala obimna građa. Ipak, 1953. izašao je prvi tom (Organizovanje seljačke zemljišne svojine), a 1963. drugi tom (Sociologija stanovanja). Razdvojio je sociologiju sela od etnografije, istorije i antropogeografije, postavivši temelje njene naučne terminologije, klasifikacije i metode.