Olivera Burić (Beograd, 1921-Beograd 2011), nakon maturiranja u Drugoj ženskoj gimnaziji u Beogradu upisala se na studije biologije na Beogradskom Univerzitetu (1940), ali je studije prekinula početkom rata. Kao učesnicu Narodno oslobodilačkog pokreta (od oktobra 1941), uhapsila ju je Specijalna policija i internirala u Banjički logor (1942). Nakon oslobođenja, obavljala rukovodeća zaduženja u odborima Grada Beograda za socijalnu zaštitu (1944-1950). Upisala se (1950) na Filozofski fakultet u Beogradu (grupa za filozofiju) i diplomirala 1955. Nakon rada u XIII beogradskoj gimnaziji (1955-1956), zaposlila se u Institutu društvenih nauka (1957–1970). Na Filozofskom fakultetu u Beogradu bila na postdiplomskom usavršavanju (1956-1957) iz Osnova društvenih nauka (raniji naziv za sociologiju), a na specijalizaciji u oblasti sociologije porodice bila u SAD (kao stipendista Fordove fondacije, 1959/60). Doktorirala na Filozofskom fakultetu u Beogradu (1965), kao prvi doktor socioloških nauka na beogradskom Univerzitetu. Od 1970. do penzionisanja 1985. radila u Institutu za socijalnu politiku. Bila pionir posleratnih istraživanja uloge žene u porodici i društvu i učestvovala na brojnim skupovima u zemlji i inostranstvu. Objavila: Promene u porodičnom životu nastale pod uticajem ženine zaposlenosti (1968), Istraživanja porodice, braka i domaćinstva u Jugoslaviji 1866-1973. (1974), Porodica i društveni sistem: sociološko-politikološko istraživanje o povezanosti porodice i institucija socijalističkog samoupravnog društvenog sistema Jugoslavije (1980, koautor) itd.