Milan Tripković (Vitinica, Zvornik, 1949 – Novi Sad 2010), diplomirao sociologiju na Filozofskom fakultetu u Beogradu (1972), a doktorirao na Pravnom fakultetu u Beogradu (1982). Od 1974. radi na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu, a kao redovni profesor 1992-2010. Bio direktor Instituta za filozofiju i sociologiju Filozofskog fakulteta u Novom Sadu (1983-89), šef katedre/odseka za sociologiju Filozofskog fakulteta u Novom Sadu (1996-2006) i dekan Filozofskog fakulteta u Novom Sadu (1989-1994). Bio predsednik Srpskog sociološkog društva (tada Sociološkog društva Srbije) (2000-2002) i član Nacionalnog prosvetnog saveta za osnovno i srednje obrazovanje (2005-2010). Dela: Sociološke teorije (1992), Socijalne teorije (1999), Osnovi sociologije (2006), Stranputice Srbije (2009; zajedno sa Gordanom Tripković). Objavio i zbirke poezije: Buđenje grada (1988), Božja bašta (1992), Samoniklice (1993), Mesečev melem (1996), Stakleni san (1998), Pusto polje (1999), Zidanje greha (2004), Sveti gaj (2006).