Đorđe Tasić (Vranje, 1892-Beograd, 1943), diplomirao Pravni fakultet u Beogradu (1919), gde je i doktorirao (1920). Bio docent na Pravnom fakultetu u Subotici (1920-22), pa vanredni profesor (1922), u kom zvanju prelazi na Pravni fakultet u Ljubljani (1922), gde zatim biva izabran za redovnog profesora (1925). Profesor Pravnog fakulteta u Beogradu postaje 1930, a zatim i njegov dekan (1938). Bio glavni urednik Arhiva za pravne i društvene nauke (1940). Po dolasku okupatora, Tasić je udaljen sa Univerziteta (1941), a zatim hapšen (1941), zatočen u Banjički logor (od januara 1943), gde je najzad i streljan (avgusta 1944). Objavio preko tri stotine radova u najuglednijim časopisima u zemlji i inostranstvu. Knjige: Problem opravdanja države (1920), Odgovornost države po principu jednakosti tereta (1921), Pravne rasprave (1921), Jedan pokušaj podele državnih funkcija u formalnom i materijalnom smislu (1926), Tri rasprave iz javnog prava (1933, više izdanja), Uvod u pravne nauke (1933, više izdanja), Savremeni politički sistem i shvatanje o državi (1936).
Zasluge Đorđa Tasića za utemeljenje i razvoj sociologije u Srbiji su nemerljive. Bio je osnivač i predsednik prvog pravog sociološkog društva u Srbiji – Društva za sociologiju i društvene nauke (1935). Bio je osnivač i glavni urednik Sociološkog pregleda (1938), koji i danas izlazi kao časopis Srpskog sociološkog društva. Bio je, posle Slobodana Jovanovića, upravnik Instituta za sociologiju, ekonomiju i statistiku (1940), prvog sociološkog instituta u Srbiji. Bio je i prvi šef Odseka za sociologiju u tom institutu, od njegovog osnivanja (1939). Bio je redovni član Međunarodnog instituta za sociologiju, sa sedištem u Parizu, učestvujući s referatima na njegovim međunarodnim kongresima (1933, 1935, 1937). Bio je inicijator i pomagač iskustvenih socioloških istraživanja na srpskom selu. Bio je prvi profesor koji je na osnovnim studijama Pravnog fakulteta u Beogradu držao predavanja iz predmeta Opšta sociologija, za studente prve godine prava (1940/41). Pored toga, Tasić je, zajedno sa Slobodanom Jovanovićem i Jovanom Đorđevićem, držao i seminar iz Sociologije i Filozofije prava za doktorande Pravnog fakulteta (1938/39 i 1939/1940, a 1940/1941. samo sa J. Đorđevićem), a sam je držao tečaj „Amerikanska sociologija“ (1939/1940), i tako bio prvi profesor koji je srpske studente sistematski uvodio u studije američke sociologije. Njegova tragična i prerana smrt onemogućila ga je da završi rad „na jednom teorijskom uvodu u sociologiju“ (M. Mitrović, 125) koji je trebalo da bude kruna stvaralaštva čitave predratne beogradske škole pravnika-sociologa. „U našoj sociologiji bio je pre svega pionir(…), osnivač jedne sociološke škole (…)koja, nažalost, nije mogla da se razvije dalje od samog početka“